Narrating Diversity

In januari 2023 start Brussel Behoort Ons Toe vzw met Narrating Diversity. Iedere anderhalf jaar nodigt BBOT een (geluids)kunstenaar uit als curator. Eén curator, anderhalf jaar, één thematiek, verschillende publieken. Hiermee wil BBOT, overheen de volgende beleidsperiode in samenwerking met de drie curatoren, haar organisatie en werking openstellen naar nieuwe publieken. We willen nieuwe publieken in langdurige co-creatieve trajecten impulsen geven richting een artistieke omgang met geluid en luisteren, net als het vormen van meerstemmige narratieven.
Periode 2023-2024: Maarten De Vrieze
Tijdens een interventie van ‘desire lines’ aan de ferry terminal in Calais stuitte ik op de woorden “I wish for the future", neergeschreven op een vangrail aan het einde van een doodlopende straat. Deze woorden troffen me als een schreeuw en zetten me aan het denken: ‘voor welke toekomst wil ik werken?’ Vanuit de overtuiging dat de mens als kunstenaar een rol kan vervullen, zoals een orgaan in het lichaam levensnoodzakelijk is, ontwikkelde ik mijn praktijk. De kunstenaar als orgaan van het lichaam dat de samenleving is. Met ontmoetingen als vertrekpunt maken mijn interventies openingen in de geconditioneerde omheining waar doorheen de verbeelding ruimte krijgt naar alternatieven. Artistieke gebaren die voelbaar maken wat door dominante vormen van macht onzichtbaar blijven. De vraag ‘Voor welke toekomst wil ik werken?’ dwingt in het samenleven de vraag af ‘Voor wie wil ik werken?’.
Op dit ogenblik heb ik mijn tent opengevouwen en neergezet binnen de vitrine van BNA-BBOT. Mijn nomadische praktijk vindt er tijdelijk onderdak en dit op de vraag van de kunstorganisatie om het seizoen 2023-2024 te cureren. Vanuit mijn praktijk, waarvan enkele elementen van ‘desire lines’ in de vitrine aanwezig zijn, ga ik in dialoog met andere kunstenaars, onderzoekers en filosofen. Bezoekers worden in mijn tent uitgenodigd om deze ontwikkelingen te volgen terwijl ik sonisch opzoek ga naar getuigenissen die me doorheen de stad Brussel gidsen.
Als curator kijk ik om mij heen met dezelfde blik die ik in mijn kunstpraktijk ontwikkeld heb. In de rol van curator stel ik mij de vraag wat een kunstinstelling kan doen, als het woord ‘cura’ letterlijk betekent ‘om te zorgen voor’? Wat moet de rol van een huis zijn, wanneer de publieke buitensfeer gevormd wordt door racistische discours en fake-nieuws? Als informatie afwijkt van onze werkelijkheid welke toekomst gaan we dan tegemoet? Scherp stellend op harde feiten en precaire getuigenissen maken overbruggingen zich zichtbaar in een zee van desinformatie. Met de microfoon als middel, ontdaan van visuele vormelementen, maakt dat het gehoor de focus van de aandacht wordt. Van bij de stem worden precaire getuigen voelbaar tot in het lichaam, de samenleving.
Maarten De Vrieze